30 października obchodzimy rocznicę wyzwolenia Bredy przez 1 Dywizję Pancerną generała Stanisława Maczka. Operacja ta opisana w naszym poprzednim artykule została przeprowadzona w taki sposób, że miastu oszczędzono niepotrzebnych zniszczeń. W cieniu tego chwalebnego zwycięstwa i innych wielkich batalii toczących się w tym okresie i rejonie geograficznym, jak np. bitwa

Szczególną wdzięczność przez lata okazuje Polakom Breda, ocalona dzięki doskonałemu dowodzeniu generała Stanisława Maczka i świetnemu manewrowi 1. Dywizji Pancernej. Do Holandii 1. Dywizja Pancerna przebyła w drugiej połowie 1944 roku pokonując na froncie zachodnim, trudny szlak bojowy. Pod Falaise uczestniczyła w zamykaniu pierścienia wokół niemieckich dywizji, a następnie prowadziła

ZSU-57-2 był pierwszym radzieckim samobieżnym zestawem przeciwlotniczym, produkowanym na masową skalę. Wszedł do służby w latach 50. Jego powstanie było odpowiedzią na wrażliwość radzieckich wojsk pancernych na ataki z powietrza, co unaoczniła II wojna światowa. Mimo że w momencie wprowadzenia był już konstrukcją przestarzałą, przez wiele lat pozostawał w uzbrojeniu

Rozwój niemieckich wojsk pancernych w drugiej połowie lat 30. XX wieku wymusił potrzebę skonstruowania i dostarczenia na potrzeby armii transportera opancerzonego przeznaczonego do współdziałania z czołgami, który miał charakteryzować się dużą mobilnością i możliwością pokonywania trudnego terenu. Prace nad nowym półgąsienicowym pojazdem z lekkim opancerzeniem podjęto w 1937 roku. Do

Siły Zbrojne II Rzeczypospolitej Polskiej rozbudowując swoje siły pancerne opierały się głównie na wzorcach francuskich. Znaczną część posiadanych czołgów rozdysponowało między dywizje piechoty, jako kompanie czołgów rozpoznawczych i pomiędzy brygady kawalerii, jako dywizjony pancerne. Przed wojną rozpoczęto tworzenie tylko dwóch wielkich jednostek pancerno–motorowych, które dysponowały jednak niewielką liczbą pojazdów pancernych,

Powszechnie wiadomo, że czołgi rozpoznawcze TK-3 i TKS były pod względem liczebnym głównym składnikiem broni pancernej II Rzeczypospolitej. Nie wszyscy jednak wiedzą o tym, że właśnie te tankietki oraz samochody pancerne brały udział w pierwszych dniach II wojny światowej w wypadach na terytorium III Rzeszy na zachodniej granicy pod Kӧnigsdorf

W czasie gdy armie bolszewickie zbliżały się do Warszawy, Naczelny Wódz 11 sierpnia 1920 r. wydał rozkaz nakazujący zebranie wszystkich czołgów i zgrupowanie ich w odwodzie na Pradze. Mimo ogromnych wysiłków ze strony dowództwa pułku (mjr Bogumił Skibniewski) z chwilą podjęcia przygotowań do obrony na przedmościu, zdołano zgromadzić na Pradze

1 sierpnia o godz. „W” (17.00) w Warszawie rozpoczęły się walki powstańców z niemieckimi wojskami okupującymi miasto. Walki, zaplanowane na kilka dni, trwały 63 dni do 2 października 1944 roku. Powstańcy musieli stawić czoło regularnym formacjom niemieckim, nie mając ciężkiego uzbrojenia, bez wsparcia samolotów, dział i czołgów. O jego wybuchu

W  dniach 4–18 marca 1945 roku w Kołobrzegu stoczono jedną z głównych bitew operacji pomorskiej podczas II wojny światowej.

Na początku 1945 roku dziesięć radzieckich armii 1. Frontu Ukraińskiego ruszyło na zachód z przyczółków znad Wisły, a ich celem był zamieniony w twierdzę Poznań.