Pierwsze były, w piechocie i kawalerii ,armaty ciągnione przeciwpancerne 37 mm wz.36 Bofors. Prowadzono też produkcję armat tego wzoru w typie czołgowym, oznaczana jako armata 37 mm wz.37. Projekt umieszczenia armaty wz 1936 wspólnie z ckm wz 1930 w wieży czołgu lekkiego 7TP opracowała bezpłatnie firma Bofors w listopadzie 1936 roku. Wyprodukowano 111 sztuk, choć bardziej wiarygodną informacją jest, że 130 sztuk, które zamontowano w czołgach 7TP. Armaty wz.37 osadzono w jarzmie wieży czołgu 7TP. Wyposażone były w celowniki teleskopowe wz.37C.A. i celowniki peryskopowe wz.37C.A. produkowane przez PZO. Celownik teleskopowy służył do strzelania ze stojącego czołgu, a peryskopowy do strzelania podczas jazdy. Armata była naprowadzana za pomocą przekładni ręcznej i odpalana za pomocą spustu nożnego.

Były też dwie armaty, ale wzoru 36, w dwóch prototypach dział pancernych TK-SD na przebudowanych podwozia TK czyli podwoziach C2P. Wozy te walczyły w roku 1939 na szlaku walk 10 Brygady Kawalerii pułkownika Maczka. Potwierdzają to relacje spisane przez oficerów dywizjonu rozpoznawczego tej brygady, z których wynika, że wozy te walczyły w składzie plutonu przeciwpancernego tego dywizjonu i w wyniku walk zostały rozbite i utracone.