Gdy w połowie lat dwudziestych XX wieku, wybierano podstawowy ciężki karabin maszynowy dla Wojska Polskiego i to na skutek działania lobby 'profrancuskiego’ przy Sztabie Głównym, wybór padł na modyfikację ciężkiego karabinu maszynowego Hotchkiss mle 14 przystosowująca go do naboju 7,9 mm Mauser . Broń ta nazwana została w Polsce ckm wz.25 i bardzo szybko okazało się że nie spełnia oczekiwań wojska. Lufy za szybko się zużywały i silnie nagrzewały oraz zmniejszyła się celności w stosunku do 'starszego brata’ czyli ckm Hotchkiss wz.14. Dlatego z partii zamówionych 1250 sztuk większość trafiła do broni pancernej. Gdzie została wykorzystana do uzbrojenia tankietek TK-3 i TKS oraz samochodów pancernych wz. 28, wz. 29 i wz. 34, a także drezyn pancernych Tatra , czołgów Vickers E (dwu-wieżowych do roku 1937) i niektórych czołgów Renault FT .