1 VIII wojska 1. Frontu Białoruskiego przeprawiły się przez Wisłę i opanowały przyczółek warecko–magnuszewski. 3 VIII żołnierze radzieccy zajęli Studzianki i dotarli w rejon Głowaczowa. Spod Wołomina ściągnięto niemiecką Dywizję „Hermann Göring”, której zadaniem było powstrzymanie tych sił kontrnatarciem w kierunku na wsie Chodków i Studzianki.

6 VIII w kierunku przyczółka rozpoczął się marsz polskich jednostek. 9 VIII pierwsze polskie czołgi przeprawiły się na przyczółek, a w tym czasie Niemcy ponownie zajęli Grabnowolę i podeszli pod Studzianki. Ich postępy zahamował atak 3. kompanii czołgów, a 11 VIII Niemcy zostali ostatecznie wyparci ze wsi Studzianki po ataku 1. kompanii czołgów. Wyłom w pozycjach polsko–radzieckich został zmniejszony i ostatecznie zamknięty 14 VIII dzięki koncentrycznemu uderzeniu wzdłuż tzw. Grobli. Walki były zażarte, a skrzyżowanie dróg w rejonie Studzianek było przez Polaków zdobywane 7 razy. Ostatecznie 15 VIII bitwa zakończyła się likwidacją sił niemieckich zamkniętych w kotle. Likwidacja odciętych sił niemieckich trwała jeszcze kilka dni. Następnym etapem było forsowanie Pilicy, o którą oparte były pozycje zarówno niemieckie, jak i polsko–radzieckie.

1. Brygada Pancerna zniszczyła ok. 10 czołgów, 16 dział i moździerzy, 6 transporterów opancerzonych i zdobyła baterię armat.  Straty własne wyniosły 18 czołgów zniszczonych i 9 uszkodzonych. Była to największa bitwa stoczona przez polskie czołgi na froncie wschodnim. Straty niemieckie w bitwie oszacowano na ok. 1000 poległych, rannych i w niewoli.

Podczas walk nad środkową Wisłą 1. Armia Wojska Polskiego zniszczyła łącznie kilkanaście czołgów, dział polowych, moździerzy i samochodów. straciła 484 zabitych i 1459 rannych, a 63 żołnierzy zaginęło bez wieści.