W drugiej połowie lat 80-tych opracowano projekt zmodyfikowanej wersji czołgu nazwa­ T-72 „Wilk”. Wersja ta powstała w oparciu o wory T-72A, T-72M1 i T-72M1D i była czę­ściowo zbliżona do radzieckiego T-72M2. Do zasadniczych zmian należało wprowadzenie: systemu kierowania ogniem „Drawa”, urządzenia diagnostycznego stabilizatora armat, nowych dzienno – nocnych przyrządów obserwacyjnych, pancerza reaktywnego, systemu ostrzegania o opromieniowaniu laserowym. nowych środków łączności. silnika o zwiększonej mocy. Projekt ..Wilk” w ocenie specjalistów OBRUM praktycznie wyczerpywał możliwości modernizacyjne czołgu T-72. ze względu na osiągnięcie granic opłacalności. Stąd też w 1988 r. pod­ jęto rozmowy z ZSRR o udostępnienie nowej licencji. Rozpad Układu Warszawskiego w 1989 r. zakończył te negocjacje, zmuszając do podjęcia dalszej modernizacji własnymi silami. Wykorzystując szerszy dostęp do technologu zachodnich, w 1991 r. poszerzono zakres modernizacji pro­jektu „Wilk”. Zbudowany według nowego projektu wóz nazwano T-72 „Hard” ( później spolszczono do nazwy 'Twardy’ )